Ένα ταξίδι στα πιο τρελά όνειρα του κάθε οπαδού ζήσαμε αυτές τις μέρες… Ένα οδοιπορικό με κατάληξη ένα μαγικό πράσινο τοπίο κάπου ανάμεσα στις καφέ βαμμένες περιοχές της Στ.Παουλι, της ομάδας σύμβολο με εκατομμύρια υποστηρικτές ανά το παγκόσμιο… Η άφιξη μας στον κατασκηνωτικό χώρο στο Αμβούργο και αυτά που αντικρίσαμε έσβησαν όλη την κούραση από το πρόσωπο μας, και στη θέση τους φάνηκε ένα πλατύ χαμόγελο και μάτια ορθάνοικτα να γυαλίζουν από περηφάνια… Είμαστε εδώ αδέλφια… Κάθε φορά που φτάνω σε ένα συνέδριο, η το ετήσιο τουρνουά ALERTA! περνανε από το μυαλό διάφορες εικόνες και όλοι οι κόποι και μόχθοι για να φανούμε αντάξιοι των περιστάσεων και να γίνουμε ενεργό μέλος και μέρος αυτού του αντιφασιστικού δικτύου…

Εγώ δεν θα αναλωθώ σε περιγραφές για το συνέβηκε και τι ζήσαμε εκεί στο Αμβούργο… Για εμένα δεν υπάρχουν λόγια να χωρέσουν την μαγεία που για τρεις μέρες έγινε ρουτίνα μας… Για όσα συνέβησαν στο Αμβούργο θα ενημερωθείτε σύντομα και λεπτομερώς από ένα αδελφό στο εφημεριδακι της 9…

Σε ένα πράσινο τοπίο ανάμεσα στις συνοικίες του Αμβούργο λοιπόν βρεθήκαμε για λίγες μέρες, και η επιστροφή μας στην σκληρή πραγματικότητα μας χτύπησε κατακούτελα και το μυαλό μας έχει σαλέψει… Τα συντροφικά πρόσωπα και η αντιφασιστική αγκαλιά μετατράπηκαν σε κρύα, παγωμένα βλέμματα στην ρουτίνα της πόλης… Ο αδελφός του πιο κάτω αντίσκηνου και οι βραδινές μας εξορμήσεις έχουν αντικατασταθεί με τον γείτονα του απέναντι διαμερίσματος, τον οποίο δεν γνωρίσαμε ποτέ…

Τι να γράψω και τι να πρωτοθυμηθώ; Τα ατελείωτα πάρτι, το ποδοσφαιρικό τουρνουά, τις απίστευτες συζητήσεις και τα εργαστήρια; Εκείνη την γριούλα με το ταλαιπωρημένο βλέμμα που δραπέτευσε από τους Ναζί και εξιστορούσε μια πραγματική ιστορία βγαλμένη από τα εσώψυχα της; Αλήθεια, αν αυτοί οι φασίστες ήταν εκεί να την ακούσουν πως θα νοιωθανε με τα κατορθώματα αυτών που έχουν για ινδάλματα; Μπύρες στην μπύρα και καπνός στον καπνό αδέλφια μου… Συνέδρια με θέματα τον ρατσισμό, τον σεξισμό και συζητήσεις με στόχο και νόημα… Ένα νόημα που κάποιοι αντιπαλεύουν χωρίς να μάθουμε το λόγο… Αλήθεια, η κοινωνική ανισότητα είναι υπόθεση των λίγων;

Καθώς γράφω και ξεδιπλώνω τις σκέψεις μου, δεν μπορώ παρά να σκεφτώ και να νοιώσω δέος μπροστά σε αυτό το μύθο που ξεδιπλώθηκε μπροστά μας… Τον μύθο της Στ.Παουλι… Ο κατασκηνωτικός χώρος που μας φιλοξένησε ήταν το προπονητικό κέντρο της ομάδας… Δέος και συνάμα μια μεγάλη περηφάνια που μπορέσαμε να ζήσουμε αυτές τις μοναδικές στιγμές εκεί… Μια ομάδα σύμβολο με έντεκα εκατομμύρια μέλη στις τάξεις της…

Μια ομάδα που αντιστέκεται στην μοντερνοποιηση του ποδοσφαίρου και μαζί με τους οπαδούς της προχωρα όπως το άθλημα προστάζει… Το άθλημα αυτό που ξεκίνησε από τις αλάνες, μακριά από κανάλια, δημοσιογράφους, και φανταχτερά συνοδευτικά… Ένα αληθινά λαϊκό και κοινωνικό φαινόμενο φτιαγμένο για τους πολλούς, και όχι τους λίγους που κρατούν το χρήμα στα χέρια τους…

Καθώς οι μέρες περνούν, το πάρτι φουντώνει, συναυλίες, κοινές εξέδρες με αντιφασίστες οπαδούς από όλη την Ευρώπη και ένα ποδοσφαιρικό τουρνουά μακριά από σκοπιμότητες είναι τα στοιχεία που το χαρακτηρίζουν… Η αφόρητη παγωνιά της νύχτας διαπερνά το αντίσκηνο αλλά η ζεστασιά και η συντροφικότητα των ημερών κάνουν την νύχτα να περνά τόσο γρήγορα όσο χρειάζεται το κλείσιμο ενός ματιού…

Τι να γράψω και τι να αφήσω; Το απίστευτο Σάββατο με τις αμέτρητες εκπλήξεις; Την πορεία και τα συνθήματα στους δρόμους του Αμβούργου καθ’ οδών στο γήπεδο της Στ.Παουλι για τον αγώνα με άλλη μια ομάδα σύμβολο ενάντια στο μοντέρνο ποδόσφαιρο, την F.C United Manchester ; Τους δυο μαγικούς σταθμούς της πορείας μας στο φαν κλαμπ της Στ.Παουλι και στο Jolly Roger το μπαράκι που είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τους οπαδούς της ομάδας; Απίστευτα και όμως αληθινά… Καθώς ανεβαίνουμε τις σκάλες στο μυστικό ανώγειο των Ultras St.Pauli η τρίχα σηκώνεται κάγκελο, και αυτό που αντικρίζουμε με την είσοδο μας στο κλαμπ θα μείνει χαραγμένο για πάντα στις μνήμες μας… Ένα πράσινο ΟΜΟΝΟΙΑΤΙΚΟ κασκόλ κρεμάμενο στους τοίχους του κλαμπ και ο χώρος διαμορφωμένος όπως τον φαντάζεται ο κάθε οπαδός... Γκράφιτι παντού κοσμούν τους τοίχους, ενώ προχωρώντας παραπέρα ένα τεράστιο δωμάτιο με υλικά προετοιμασίας για κορέο, και άλλες οπαδικες δραστηριότητες… Μια ραπτομηχανή στο κέντρο του κλαμπ μας αφήνει άφωνους… Σύντροφοι με την έννοια της λέξης και το ‘against modern football’ βίωμα τους… Μόνοι ετοιμάζουν τις σημαίες στην ραπτομηχανή, και χωρίς καμιά βοήθεια παρουσιάζουν όσα βλέπουμε σε φωτογραφίες και όσα όλοι ξέρουμε για αυτούς τους απίστευτους οπαδούς… Αρνούνται να μπουν στο τριπακι της εποχής που προστάζει η νέα τάξη πραγμάτων… Καμιά εταιρεία, κανένας εξωγενής παράγοντας… Όλα μόνοι και κόντρα στο σύστημα… Αυτοί είναι οι USP, αυτά είναι τα αδέλφια μας…



Μετά από αρκετές κερασμένες μπύρες και ντουμάνι, ξεκινάμε για τον επόμενο μας σταθμό περπατητοι στους δρόμους του Αμβούργου… Καθώς προχωραμε μια νεκροκεφαλή αρχίζει να φαίνεται… Το σήμα κατατεθέν της ομάδας και των οπαδών της… Το σήμα που ολόκληρη η πόλη αντικρίζει με δέος στην καθημερινότητα της… Είμαστε εδώ αδέλφια μου, στο Jolly Roger, για μια τελευταία μπύρα και μετά γήπεδο… It’s fuckin’ football day!!

Επόμενος σταθμός Millerntor, και η παράνοια μας απογειώνει ακόμα πιο ψηλά… Τι λόγια να χωρέσουν αυτή την εμπειρία; Πώς να περιγράψεις ένα γήπεδο που αντί για σημαίες του κόρνερ έχει σημαίες με την νεκροκεφαλή της ομάδας; Πώς να γράψεις και τι να πεις για να περιγράψεις ένα γήπεδο όπου οι ‘διαφημιστικές’ πινακίδες του είναι γραμμένες με αντιφασιστικά μηνύματα; Πώς να περιγράψεις το συναίσθημα του γκολ συνοδευόμενο με ροκ ήχους από τα μεγάφωνα και ένα ξέφρενο ρυθμικό πάρτι στις κερκίδες; Όλα μαγικά και αναπόσπαστο κομμάτι αυτής της μαγείας εμείς… Τα παιδιά της πράσινης θεάς… Απίστευτη περηφάνια να βλέπεις το πανό σου να κυματίζει μπροστά στην εξέδρα των USP και να σε περιτριγυρίζουν συνδεσμοι σαν την Οριτζιναλ, Ultras Inferno, Schickeria, Antifa Bergamo, Green Brigade, Brigadas Amarillas και άλλοι πολλοί…

Πως μπορώ να μεταφέρω την ‘τελετή’ του ημιχρόνου για την διατήρηση της οπαδικης κουλτούρας και ταυτότητας; Παιδιά από όλους τους συνδέσμους με κοινά πανό στα Αγγλικά και στα Γερμανικά να δίνουν το μήνυμα ‘Save the Fans Culture’ ενώ να ακολουθει ένα μίνι ποδοσφαιρικό τουρνουά στον χορτοτάπητα του γηπέδου από τους Ευρωπαίους αντιφασίστες… Όλα αυτά σε ένα γεμάτο από οπαδούς γήπεδο… Κάτω από παρατεταμένο χειροκρότημα και επευφημίες στις κερκίδες…

Όνειρο; Μαγεία; Ένα ταξίδι στις ασπρόμαυρες ταινίες που κατά καιρούς έχουμε δει από τα παλιά γηπεδικα και οπαδικα χρόνια… Μια εμπειρία απίστευτη για να την συλλάβει ο νους και η καρδιά… Λες και εκεί στο γήπεδο αυτό, στην κοινωνία του Αμβούργου να πάγωσε ο χρόνος… Τον πάγωσε η αντίσταση, η άρνηση για συμβιβασμό με την νέα τάξη πραγμάτων, και η μαχητικότητα ενός συνόλου… Του συνόλου και φαινομένου Στ. Παουλι…

Καθώς προχωραω στο γράψιμο καταλαβαίνω πως έχω είδη πει πολλά… Αλλά αυτό που έζησα εκεί κάτω εγώ και τα αδέλφια μου δεν χωραει σε όλα τα κατάστιχα του κόσμου… Σταματαω κάπου εδώ λέγοντας σας πως ακόμα και τα πολλά που έχω γράψει δεν είναι τίποτα… Υπάρχουν πολλές πτυχές που το μυαλό μου αδυνατεί να ξεδιπλώσει πίσω από ένα απρόσωπο χαζοκούτι… Εμπειρίες και αναμνήσεις που θα μου μείνουν χαραγμένες για πάντα στο μυαλό… Κάθε χρόνο θα τις μαζεύω, θα τις πληθαίνω, αλλά πάντα θα ψάχνω για καινούριες…
Γεια σας αδέλφια μου…
Υπόγεια Ρεύματα

ΑΛΛΟΘΡΗΣΚΟΙ…

ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΣΑΣ ΕΧΩ ΠΑΕΙ…

ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΑΣ ΜΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΜΙΚΡΗ

N9F

http://www.kifines.com/kifines/el/kifines_PIDIDGFKcZ/ (ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ)